Hieronder geven we een overzicht hoe de kennis van de Ayurveda is opgebouwd en hoe oud deze levenswetenschap is. Vele artsen en experten werkten met elkaar samen om de juiste kennis over de geneeskunde te delen en te documenteren.
De oudste literaire bronnen over de Ayurveda staan beschreven in de Veda's. Deze kennis werd eerst mondeling doorgegeven en bestaat uit vier omvangrijke teksten:
Inhoudelijk zijn er grote verschillen tussen de bovengenoemde veda's. Zij gaan voornamelijk over astronomische waarnemingen, wiskundige formules of stellingen en historische documentatie. In de Rig Veda en de Atharva Veda wordt er verwezen naar de ayurvedische geneeskundige kennis. Er worden geneeskrachtige planten en kruiden benoemd maar ook operaties, het gebruik van prothesen en behandeling van vele ziekte staat hier al beschreven.
Ook in de vedische tijd, we praten hierover ongeveer 6000 v Chr tot 600 v. Chr, werden er al diverse bijenkomsten georganiseerd. Hier kwamen mensen van verschillende vakgebieden samen om kennis te delen en deze ook samen te brengen. Hieruit ontstond de Agnivesa Samhita , gevolgd door de Charaka Samhita. Deze is in zijn geheel bewaard gebleven en behoord tot de zes klassieke leerboeken van de Ayurveda. In de Charaka Samhita wordt er een achtvoudige indeling van de geneeskundige vakgebieden beschreven:
De Charaka Samhita is het oudst bewaarde medische manuscript en vormt een van de standaardwerken in de Ayurveda, vooral op het gebied van interne geneeskunde. Er worden in totaal zes klassieke werken als leerboeken van de Ayurveda gerekend:
Ook speelde Ayurveda aan de universiteiten in India een grote rol. Speciaal de Universiteiten van Nalanda en Valabhi kregen vanaf de 4e eeuw een belangrijke functie. Vele studenten vanuit het buitenland wilde hier wetenschappen als wiskunde, astronomie of ayurvedische geneeskunde studeren. Ook nu nog kan er aan de rond 125 universiteiten of opleidingscentra ayurvedische geneeskunde als studie gekozen worden. Een opleiding tot arts duurt ongeveer 5 en half jaar.